يه 7 هود/11 از بودن عرش خدا بر آب خبر مىدهد:«وَ هُوَ الَّذى خَلَقَ السَّمـوتِ و الأَرضَ فِى سِتَّةِ أَيّام و كانَ عَرشُهُ عَلَى الْماءِ= و او كسى است كه آسمانها و زمين را در شش مرحله آفريد و عرش* او بر آب بود». مفسّران در تفسير اين آيه بر يك نظر نيستند. سيدقطب معتقد است كه اين آيه فقط بر وجود آب هنگام خلق آسمان و زمين و قرار داشتن عرش خدا بر آن دلالت دارد؛ امّا اينكه چگونه آبى بوده و عرش به چه نحو بر آن قرار داشته، از امور غيبى است كه راهى براى فهم مفسّر به آن وجود ندارد.برخلاف نظر اين گروه از مفسران، برخى درپى ارائه معناى روشنى از آيه بودهاند. در نقلى از كعبالاحبار آمده است كه خداوند، ياقوت سبزى آفريد؛ آنگاه با هيبت در آن نظر كرد؛ به طورى كه به آبى مضطرب تبديل شد؛ پس باد را آفريد و آب را بر پشت باد قرار داد و عرش را نيز بر آب نهاد. نظير اين روايت كه از اسرائيليات است، از ابنعباس نيز نقل شده. برخى مفسّران متأخّر گويا با مسلَّم گرفتن مضمون اين روايات، با اين پرسش مواجه شدهاند كه چه فايده و حكمتى در اين است كه عرش خدا بر آب و آب بر روى باد باشد و پاسخ دادهاند كه قرار گرفتن بناى عظيم عرش بر آب، دلالت روشنترى بر قدرت خدا دارد كه چگونه آن جسم سنگين را بدون هيچ ستونى بر روى آب نگه داشته است.ابومسلم اصفهانى در اين باره گفته است: عرش خدا، يعنى بناى آسمانها و زمين كه بر روى آب قرار داشت و اين شگفتانگيزتر است كه ساختمان عظيمى بر روى آب بنا نهاده شود؛ امّا اين نظريّه با ظاهر آيه سازگار نيست؛ زيرا آيه مىگويد: عرش خدا، پيش از آفرينش آسمان و زمين بر آب بو ابوبكر اَصَمّ گويا به دليل نادرستى اين نظريّهها در تفسير ديگرى از آيه چنين مىگويد: همان گونه كه آسمان بالاى زمين قرار گرفته بود، عرش خدا نيز بالاى آب قرار داشت. اينكه مقصود از عرش و نيز ماء چه باشد، مىتواند تفسيرى مقبولتر يا غير قابل قبول از آيه ارائه دهد. آنچه از مفسّران متقّدم گزارش شده، عرش را موجودى مادّى معرّفى مىكند؛ امّا برخى مفسّران (به طور عمده عارفان و حكيمان) عرش و ماء را شىء غيرمادّى دانستهاند؛ به طور مثال محىالدينعربى، مراد از عرش در آيه را همه موجودات عالم و مقصود از آب را كه عرش (همه ممكنات) از آن برآمده و به واسطه آن وجود يافتهاند، نَفَس رحمانى دانسته است كه گاه از آن به «حيات ساريه» در موجودات يا «وجود منبسط» و يا «حقيقت محمديه» تعبير مىشود. برخى ديگر از مفسران، عرش را كنايه از تدبير خداوند، يعنى علم او به مصالح، شايستگىها و بايستگىهاى هستى دانسته و برآنند كه آيه پيشين خبر مىدهد پيش از آفرينش آسمان و زمين، خدا وجود داشت و با او هيچ نبود و خداوند ابتدا آب را آفريد؛ آنگاه آسمانها و زمين و به طور كلّى موجودات مادّى را از آب خلق كرد. اين تفسير از آيه با روايتهايى ازامامان معصوم(عليهم السلام)تأييد مىشود كه نخستينپديده مادّى آفريده خداوند را كه منشأ آفرينش* موجودات ديگر بوده، آب معرّفى مىكنند.از حضرت باقر(عليه السلام)نقل شده كه در پاسخبهمردى شامى درباره آغاز آفرينش فرمود:نخست، چيزى را آفريد كه همه چيزها ازآن خلق شده و آن آب است؛ پس خداوند نسبهر چيزى را به آب مىرساند؛ ولى براى آب،نسبى كه بدان منسوب شود، قرار نداده است.در حديث ديگرى از حضرت صادق(عليه السلام)عرش به آفريدگان تفسير شده است: العرش فى وجه هو جملة الخلق؛ بنابراين بعيد نيست كه آيهبه پديد آمدن همه مخلوقات از آب اشاره داشته باشد.
پروردگار متعال در 43 سوره شريفه قرآن در حدود 63 مرتبه از آب تحت عنوان ماء با معاني گوناگون ياد نموده است :
-
سوره هود آيه 7 :
متن عربي :وَ هوَ الّذي خَلَقَ السّمواتِ وَ الاَرضَ في سِتَّهِ ايّام وَ كانَ عَرشُهُ عَلَي الماء
ترجمه فارسي : و اوست آفريدگاري كه آسمانها و زمين را در شش روز بيافريد و (پيش از آن) عرش او بر آب استوار بوده است .
ترجمه انگليسي : - and Allah`s Allah is the One who created the heavens and the earth in six daysThrone stayed over the water . (From the Throne He does supervise over the affairs Of the creatures). از اين آيه به گواهي احادث بسيار و تفاسير بر مي آيد كه سازمان و قوام آفرينش الهي بر آب نهاده شده است و ماده اصلي آفرينش زمين و آسمان آب بوده و آفريدگار بزرگ زمين و آسمانها و ستارگان را از همان ماده پديد آورده است . همانگونه كه اشاره كرديم از برخي آيات شريفه قرآن مجيد چنين استفاده مي شود كه آب ، مادر پديده هاي عالم است . بدين معنا كه خداوند متعال اصل و قوام موجودات جهان هستي را بر آب قرار داده است .
-
سوره انبياء آيه 30 :
متن عربي :وَ جَعَلنا مِن الماءَ كُلُّ شَي ء حَيّ .
ترجمه فارسي : و ما زندگاني هر چيزي را از آب قرار داديم .
ترجمه انگليسي : And We appointed water to be the Source of life for all earthly creatures.از اين آيه به وضوح و روشني پيداست كه پروردگار بزرگ ، حيات و زندگي و هستي هر پديده اي را به آب نسبت داده است . بدين شكل كه بدون وجود آب حيات معنا ندارد . در قرآن آيات ديگري هم هست كه ضمن برشمردن بعضي از ويژگيهاي آب از مجموع آنها همين نتيجه حاصل مي گرد .
-
سوره عنكبوت آيه 63 :
متن عربي : وَ لَئِن سَاَلتَهُم مَن نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَاَحيا بِهِ الاَرضَ مِن بَعدِ مَوتِها لَيَقولُنَّ
ترجمه فارسي : و اگر از ايشان سئوال كني كيست كه آب را از آسمان فرو فرستد و به وسيله آن زمين را پس از فصل خزان و مرگ گياهان باز زنده گرداند ، به يقين پاسخ دهند كه آن خداست .
ترجمه انگليسي : And if you ask them who is the One who sends down water from the sky and brings -Life to the earth after its death they will surely say : Allah is the One who does these.
-
سوره نحل آيِات 10 و 11
متن عربي : هُوَالَّذي اَنزَلَ مِنَ السَّماء لَكُم مِنهُ شَراب وَ مِنْهُ شَجَرَ فيه تَسيمون * يُنْبِتَ لَكُم بِهِ الزَّرع َ وَ الزَّيتون و النَّخلَ وَ الاَعنابَ وَ مِن كُل الثَّمَراتِ اِنَّ في ذلكَ لَآيَه لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرون
ترجمه فارسي : اوست خدايي كه آب را از آسمانها فرو فرستاد كه از آن بياشاميد و درختان را پرورش دهيد. * از آن آب زراعت هاي شما و باغ هاي زيتون و خرما و انگور و ديگر ميوه ها را بروياند . همانا در اينها نشانه قدرت الهي براي اهل فكر (و انديشه) پديدار است
.ترجمه انگليسي :Allah is the One who sends down rain from the sky which is your drinking water and Also you grow by it grasslands in which you pasture your cattle * Therewith He Brings forth for you plantations , olives , date-palms , grapes and all kinds of fruits And corns . verily , in this is a sign (of Allah`s power) for men of thought .
-
سوره نحل آيه 15
متن عربي : وَاَلقي فِي الاَرضِ رَواسِيَ اَن تَميدَ بِكُم وَ اَنْهاراً وَ سُبُلاً لَعَلَّكُم تَهتَدونَ
ترجمه فارسي : و كوه هاي بزرگ را در زمين بنهاد تا شما را از حيراني و اضطراب برهاند و نهرها جاري و راه ها آشكار ساخت تا شايد هدايت شويد .
ترجمه انگليسي : And Allah has cast on the earth firm mountains , lest it may shake you , and also has Created rivers and roads that you may be guided .