تالاب کانی برازان 

تالاب کانی برازان از تالاب های مهم آذربایجان غربی است که با وسعتی حدود 907 هکتار در 30 کیلومتری شهرستان مهاباد و در حوزه اکولوژی دریاچه ارومیه واقع شده است. این تالاب که به بهشت پرندگان معروف است از شمال به شهرستان مهاباد، از شمال و شرق به روستای قره داغ و از جنوب به دریاچه ارومیه منتهی می شود. همچنین بخش جنوبی تالاب در دامنه کوه قره داغ واقع شده و این کوه و تپه بابا حیدر بر آن مشرف است. آب این تالاب از رودخانه های مهاباد تامین می شود و پس از تامین آب تالاب رودخانه راه خود را به سمت دریاچه ارومیه ادامه می دهد. تالاب کانی از نظر گوناگونی و فراوانی گونه های زیستی به عنوان اولین سایت پرنده نگری ایران و رتبه اول استان انتخاب شده است.
از نظر پوشش گیاهی، اطراف تالاب کانی را درختچه های گز و نیزارها پوشانده اند و در تپه های اطراف تالاب نیز می توان گیاهانی از گونه اسفناج ها، گندمیان، نی، بوریا، جگن و گون را دید.
تالاب کانی برازان در فصل پاییز و زمستان پذیرای پرندگان مهاجری نظیر: آنقوت، اردک سرسفید، اردک مرمری، اردک سرحنایی، ارک ارده ای، اردک تاج دار، اردک بلوطی، باکلان کوچک، پرستوی دریایی، پلیکان، تنجه، چوب پا، چنگر، حواصیل، زردپر تالابی، عقاب تالابی، فیل وش، گیلار، انواع کاکایی، کشیم بزرگ، کشیم کوچک، عروس غاز، انواع غازها، انواع مرغابی ها، قو، فلامینگوها است.
از دیگر جانوران موجود در این منطقه می توان به لاک پشت، وزغ، قورباغه مردابی و ماهی کپور اشاره کرد.
تالاب کانی برازان علاوه بر این که در فهرست کنوانسیون رامسر به عنوان بیست و چهارمین تالاب بین المللی در کشور شناخته شده، عنوان دومین تالاب بین المللی مهاباد را نیز به خود اختصاص داده است.

تالاب استیل 

تالاب استیل از تالاب های آب شیرین و دائمی ایران در استان گیلان است. این تالاب با وسعتی حدود 138 هکتار در 7 کیلومتری شهر آستارا در حاشیه جاده لوندویل به آستارا قرار دارد. عمق تالاب کم می باشد و در فصل تابستان بین یک تا سه متر متغییر است. این تالاب که به تالاب استیل عباس آباد هم شناخته می شود از شمال به روستای غلام محله و روستاهای عباس آباد، از جنوب به روستای دربند، از شرق به جاده آستارا به تالش و از غرب به دامنه های کوه آستار منتهی می شود. ضلع غربی تالاب پوشیده از جنگل و پوشش های سبز گیاهی است.
یکی از مهم ترین ویژگی تالاب استیل عباس آباد وجود درختان توسکا است که به دلیل نوع ریشه هایشان بر روی آب شناور هستند، همین امر باعث شده این تالاب به تالاب درختان شناور معروف باشد. تالاب استیل به خاطر قرار گرفتن در کوهپایه، شالیزار، جنگل و نیز وجود درختان شناور توسکا از اهمیت اکوتوریستی بالایی برخوردار است. آب این تالاب بیشتر از طریق بارش های برف و باران و 4 رود جاری که از کوه های اطراف سرچشمه می گیرد، تامین می شود و تنها منبع آبی مورد نیاز 400 هکتار شالیزار منطقه نیز به شمار می رود.
پوشش گیاهی منطقه تالاب استیل جنگلی است و شامل درختان توسکای قشلاقی به همراه نی و گیاهان علفی است. 
تالاب استیل عباس آباد همه ساله در فصل پاییز و زمستان پذیرای پرندگان مهاجر است و انواع پرندگان مهاجر نظیر: قو، بوتیمار، انواع گنگ، فریادکش تالاب، چینگیر نوک سرخ، پلیکان، انواع مرغابی ها، باکلان کوچک، باکلان سیاه و بزرگ، قره قاز، کشیم کوچک و بزرگ، انواع حواصیل، خوتکا، چنگر و اگرت برای گذران زمستان به این تالاب مهاجرت می کنند.
علاوه بر پرندگان در تالاب استیل آبزیانی چون ماهی کپور، اردک ماهی و دوزیستانی مثل، لاک پشت، سمور آبی یا شنگ و قورباغه وجود دارد.
در گویش محلی به تالاب استیل، «تالاب هستیل» گفته می شود. هستیل در زبان محلی به معنای آبگیر است. این تالاب در سال 1381 توسط سازمان حفاظت زیست به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد و در سال 1384 نیز به عنوان یکی از پنج منطقه نمونه گردشگری استان گیلان شناخته شد.

تالاب گاوخونی
تالاب گاو خونی با مساحت تقریبی ۴۷۰ کیلومتر مربع در حاشیه فلات مرکزی ایران و در قسمت انتهایی آبریز زاینده رود واقع شده است. این تالاب از شمال شرق به بخش جرقويه، از جنوب غربي به شهرستان نايين، از غرب به منطقه‌ي ندوشن دراستان يزد، از شمال غرب به كوير ابرقو و از شرق به دهستان رودشتين با جهت شمال- جنوب محدود می شود.
سرچشمه اصلی تالاب گاو خونی، زاینده رود، زر چشمه و ایزد خواست است که از دامنه های شرقی ارتفاعات زاگرس و کوه های مرتفع زردکوه بختیاری شروع شده و با عبور از استان های چهارمحال و بختیاری، یزد و فارس وارد جلگه اصفهان می شود و در نهایت پس از آبیاری زمین ها و دشت های کشاورزی و عبور از شهرهای اژیه و ورزنه به تالاب گاوخونی می ریزد. آب این تالاب به دلیل عبور از زمین های نمک زار و شن زارها شور می باشد، به طوری که در حاشیه جنوبی تالاب، نمکزار وسیعی وجود دارد که بر اثر تبخیر زیاد آب و باقی ماندن و انباشته شدن نمک ها به وجود آمده است. 
تالاب گاوخونی از نظر پوشش گیاهی، تنها در بخش های حاشیه ای دارای رویش انبوهی از گیاهان است و در بخش های دیگر تالاب به دلیل شوری فوق العاده خاک، پوشش گیاهی قابل ملاحظه ای وجود ندارد. با این وجود، براساس بررسی های انجام شده، در این منطقه حدود ۹۱۰ گونه گیاهی با ارزش ژنتیکی، دارویی، زینتی، خوراکی و صنعتی شناسایی شده است. در مسیر ورودی زاینده رود به تالاب، انبوهی از جلبک های سبز، نیزارها و درختچه های گز دیده می شود. علاوه بر این ها، گیاهانی چون کاسنی، شب بو، قیچ، خارشتر، گون، کاروانکش، کهورک و شیرین بیان از جمله مهم ترین گیاهان این تالاب است.
تالاب گاوخونی علاوه بر داشتن انواع پرندگان آبزی و کنار آبزی همه ساله شاهد ورود پرندگان مهاجر از مناطق سردسیری و سیبری است. از مهم ترین پرندگانی که در فهرست پرندگان تالاب به ثبت رسیده است می توان به: آبچلیک، آنقوت، اگرت، اردک سبز، اردک مرمری، اردک سرحنایی، بوتیمار کوچک، پلیکان، تیهو، تنجه، چنگر، حواصیل زرد، خروس کولی، خوتکا، دال، دلیجه، سار، سرسبز، سلیم کوچک، سنقر تالابی، شاهین، فیلوش، عقاب مار خور، عقاب تالابی، عقاب دو برادر، غاز خاکستری، قوی گنگ، کاکایی، کبک کرکس، لک لک، مرگوس و منقر اشاره کرد.
همچنین تالاب گاوخونی محل زندگی انواع جانوران و خزندگان نظیر: آهو، بز، خوک، جبیر، خرگوش، خوک، روباه، شغال، قوچ، کل، گرگ، گورخر ایرانی، کفتار، میش، لاک پشت، بزمچه، مارمولک، انواع مار و قورباغه می باشد.
از آبزیان تالاب گاو خونی می توان: ماهی کپور و گمبوزیا را نام برد.

تالاب جیران گُولی- مشگین شهر

تالاب جیران گولی از تالاب های دایمی استان اردبیل است که در 20 کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر و در نزدیکی لاهرود واقع شده است. این تالاب در زیستگاه شیروان دره سی، یکی از یازده زیستگاه حیات وحش منطقه سبلان قرار دارد. دره شیروان از سمت جنوب به دامنه های شمالی سبلان یا هرم، از شرق به جاده لاهرود- شابیل، از غرب به هوشنگ میدانی و از شمال به زمین های روستای قلچ قلو منتهی می شود. این زیستگاه طبیعی در حال حاضر به عنوان دومین ژنو پارک خاورمیانه در سازمان یونسکو مراحل ثبت خود را می گذراند.
تالاب جیران گولی در کنار صخره های تندیسی شکل شیروان دره سی به صورت تالاب کوچک پدیدار شده است. آب و هوای منطقه تالاب تحت تاثیر آب و هوای کوه سبلان است، به طوری که در تابستان از آب و هوای معتدل و در بیشتر ایام سال از آب و هوای سرد و کوهستانی برخوردار است. آب تالاب جیران گولی از همین نزولات جوی، ذوب برف ها و آب های جاری تامین می شود.
تالاب جیران گولی از نظر پوشش گیاهی، در قسمت های حاشیه تالاب پوشیده از نی و در قسمت های اطراف نیز پوشیده از گیاهان مرتعی و گیاهان علفی می باشد. این تالاب به دلیل داشتن شرایط مناسب، مامن مناسبی برای حضور و زادآوری پرندگان مهاجر و بومی به شمار می آید و همه ساله پذیرای پرندگان مهاجر از مناطق آسیای میانه، قفقاز و سیبری است. از پرندگان موجود در این تالاب می توان از: کبک، قمری، کبک دری، فاخته، چنگر، کشیم، حواصیل خاکستری، اردک اره ایی و اردک سرسبز نام برد. 
همچنین منطقه ایی که تالاب جیران گولی در آن واقع شده محل زندگی دایمی جانورانی چون: خوک، خرگوش، روباه، گرگ، کل، بز، قوچ و میش ارمنی و خرس قهوه ایی است.

 تالاب چکر- استان ایلام
تالاب چکر از تالاب های دایمی استان ایلام است که با مساحتی حدود 3 هکتار در غرب شهرستان ایلام، در منطقه بولی و در ناحیه چکر واقع شده است. ارتفاع این تالاب از سطح دریا 600 متر است و عمق آن در زمان پرآبی حدود 5 متر می باشد که در طول سال متغییر است.
نزولات جوی و چند چشمه جوشان آب تالاب چکر را تامین می کنند. از نظر پوشش گیاهی، این تالاب پوشیده از گیاهان علفی، گیاهان مرتعی، گرامینه از تیره جگن، گیاهان آبزی و نی می باشد. همچنین اطراف تالاب را نیزار فراگرفته است. 
پوشش گیاهی و وضعیت آب و هوای منطقه چکر مکان مناسبی را برای حضور پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی به وجود آورده است. به طوری که همه سال پرندگان مهاجر از مناطق آسیای میانه، قفقاز و سیبری برای گذراندن زمستان به این منطقه مهاجرت می کنند. مهم ترین پرندگان این تالاب چنگر، کشیم، حواصیل خاکستری، اردک ارده ای و اردک سرسبز می باشند.

تالاب عشق آباد- شهر ری

تالاب عشق آباد از تالاب های دایمی استان تهران است که در دو کیلومتری روستای عشق آباد، در بخش قلعه نو شهرستان ری واقع شده است. ارتفاع این تالاب از سطح دریا حدود 960 متر می باشد. تالاب عشق آباد با طول حدود 700 متر، مربعی شکل است و حجم آب آن در فصول سال متغییر است. 
تالاب عشق آباد از نظر شرایط آب و هوایی به دلیل قرار گرفتن در منطقه دشتی تقریبا صاف در تابستان از دمای هوا بسیار گرم و در زمستان از دمای بسیار سرد برخوردار است. 
پوشش گیاهی اطراف تالاب شامل: قیچ، اسفند، جگن، چمن شور ساحلی، چمن شور پاگربه، خارشتر، شکر تیغال، درمنه، گندمک و غیره می باشد.
در منطقه ایی که تالاب عشق آباد قرار دارد 151 گونه پرنده شناسایی شده که در این میان 15 گونه شکاری، 12 گونه مرغابی و 25 گونه سلیم و آبچلیک وجود دارند. از پرندگان موجود در این تالاب می توان به: کلاغ ابلق، زاغی، کلاغ سیاه، گنجشک خانگی، دم جنبانک ابلق، قمری خانگی و کبوتر چاهی، سنقر تالابی، کورکور سیاه، آبچلیک تک زی، حواصیل خاکستری، حواصیل سفید بزرگ، خروس کولی، آبچلیک پاسرخ، خروس کولی دم سفید، سلیم طوقی کوچک، خوتکا ، نوک خنجری، اگرت کوچک، چلچله، چکاوک کاکلی، چکاوک آسمانی، اردک سرحنایی، کاکایی صورتی، حواصیل ارغوانی، فلامینگو ، آبچلیک آوازه خوان، کاکایی ارمنی، سلیم کوچک، دم جنبانک زرد، چکچک دشتی، پاشلک، تلیله نوک پهن، سینه سرخ، تلیله دم سفید، سسک ، سار معمولی، چنگر نوک سرخ، چنگر، پرستوی دریایی تیره، قرقی، سسک بزرگ نیزار و سنگ چشم دم سرخ اشاره کرد. این پرندگان در نیزارهای درون یا اطراف تالاب و نیز تپه‌های رستی مجاور اقدام به آشیانه سازی و زادآوری می‌کنند. 
از گونه های جانوری موجود در تالاب عشق آباد می توان از پستاندارانی چون: روباه، شغال، خرگوش، از دوزیستان فقط یک گونه قورباغه باتلاقی، از خزندگانی مثل: لاک‌پشت خزری، مار چلیپر وابسته به تالاب و گرزه مار، اسکینک علفزار، سوسمار چشم ماری و آگامای دشتی در اطراف تالاب و انواع جوندگان نام برد.
مسیر دسترسی به تالاب عشق آباد: از طریق تهران کمربندی شهرری، جاده ورامین، بعد از فیروزآباد خروجی تپه میل، طی مسافتی در حدود 10 کیلومتر در جاده آسفالت و رد شدن از شهرک صنعتی عشق‌آباد و روستای عشق‌آباد، پس از گاوداری‌های انتهای روستا در یک مسیر خاکی 2 کیلومتری تا تالاب.

تالاب بند علیخان- ورامین

تالاب بند علیخان از تالاب های فصلی استان تهران است که در 35 کیلومتری جنوب شهرستان ورامین واقع شده است. این تالاب در دشت سیاه پرده و در منتهی البه غربی منطقه حفاظت شده کویر قرار دارد. به طوری که تالاب دست سیاه پرده را از دشت مبارکه جدا می سازد.
تالاب بند علیخان به دلیل واقع شده در منطقه خشک و خشک سرد، از میزان بارندگی کمی برخوردار است. متوسط بارندگی در تالاب 100 میلی متر می باشد که این مقدار نسبت به سال های مختلف از 50 تا 300 میلی لیتر متغیر بوده و بیشتر بارندگی از آبان تا اردیبهشت ماه اتفاق می افتد. 
خاک منطقه ایی که تالاب بند علیخان در آن قرار دارد از نوع خاک شور و باتلاقی است و همین ویژگی ها باعث شده این منطقه پوشیده از : گیاهان درمنه، گون، اشنان، قيچ، اسفند، تاغ، جارو، خارشتر، اسكنبيل، انواع گرامينه، ني، علف شور، گز، جگن و آتريپلكس باشد.
توده های انبوه بوته ها و نیزارهای در هم پیچیده مکان امنی را برای پرندگان بومی و مهاجر آبزی، کنار آبزی و شکاری تالاب بند علیخان به وجود آورده است. تعدادی از پرندگان لانه های خود را در لابلای درختان ساخته اند. از مهم ترین پرندگان موجود در این تالاب می توان از: آبچلیک پا سبز، آبچلیک پا سرخ، ، چنگرها، اردک سرسبز، اردک فیل وش، خوتکا، انواع غازها، آنقوت، نوک پهن، حواصیل خاکستری، بوتیمار، سارگپه، سنقر تالابی، اگرت، لاشخور، چکاوک، بلبل، سسک، مرغ مگس خوار و درناهای خاکستری نام برد.
در مناطق مرتفع یا بکر اطراف تالاب بند علیخان می توان جانورانی نظیر: كل و بز، قوچ و ميش، آهو، كفتار، روباه شني، شغال، گرگ، گربه وحشي، كاراكال، تشي، خرگوش و سمور سنگي دید. 

تالاب چغاخور-بروجن
تالاب چغاخور از تالاب های بین المللی ایران در استان چهارمحال و بختیاری است که با مساحتی حدود 2300 هکتار در شمال دامنه ارتفاعات برآفتاب، جنوب کلار و در مسیر جاده شهر کرد- خوزستان واقع شده است. این تالاب از تالاب های بزرگ چهارمحال و بختیاری به شمار می آید که در مرغزار وسیعی با مساحت حدود 700 هکتار قرار دارد و جزو مناطق شکار ممنوع اعلام گردیده است.
از نظر وضعیت جغرافیایی و شرایط آب و هوایی منطقه چغاخور، تحت تاثیر چهار توده هوای قطبی و پرفشار از سمت اروپا، توده هوای مدیترانه ایی، توده هوای قطبی از شمال و توده هوای حاره بحری است. به همین دلیل این منطقه به جز تابستان که دارای آب و هوای معتدل می باشد در دیگر فصول سال از بارش های جوی برخوردار است. بنابراین می توان نزولات جوی و چشمه های حاشیه کوه کلار را منبع اصلی تامین آب تالاب چغاخور دانست.
همچنین منطقه چغاخور از نظر پوشش گیاهی، پوشیده از گونه های حاشیه ایی، نم پسند، شناور و غوطه ور نظیر: بید، مرغ جگن، پتامژتون، پلی گونیوم، سازه و غیره است.
تالاب چغاخور در طول سال میزبان پرندگان بومی و مهاجر است که در اطراف این تالاب زادآوری می کنند. از مهم ترین پرندگان این تالاب می توان به: انواع مرغابی، غاز و اردک، آنقوت، چنگر، انواع حواصیل، لک لک سفید، کشیم، باکلان، فلامینگو، انواع پرندگان شکاری، پلوه، اکراس، قو، سلیم، انواع کاکایی ها و خروس کولی اشاره کرد. همچنین گونه های جانوری این منطقه شامل خزندگانی چون: انواع مارها، بزمچه ها، لاک پشت آبزی و پستاندارانی مثل: گراز، شغال، سمورسنگی، شنگ، روباه، خرگوش، گرگ و دوزیستانی از انواع قورباغه می باشد.
ماهی های تالاب چغاخور نیز عبارتند از: ماهی گورخری، زرده پر، عروس، کپور، فیتوفاک، آمور و شیرماهی.
برای رسیدن به تالاب چغاخور می توان از جاده آسفالته بروجن، ناغان و شهر کرد، ناغان در ضلع شرقی و شمال غربی استفاده کرد و امکانات موجود در منطقه تالاب شامل آب آشامیدنی، سرویس بهداشتی، فضای سبز، سکوی نشیمن، دسترسی به واحد اقامتی و پذیرایی و پارکینگ می باشد.
 

تالاب برم الوان- کهگیلویه و بویراحمد
تالاب برم الون از تالاب های دائمی ایران در استان کهگیلویه و بویراحمد است که با مساحتی حدود 15 هکتار و عمق مغییر بین 12 تا 30 متر، در 80 کیلومتری شمال غربی دهدشت مرکز شهرستان کهگیلویه و 40 کیلومتری شهر لیکک بهمئی، دهستان سرآسیاب یوسفی قرار دارد.
تالاب برم الون با ارتفاعی حدود 1100 متر از سطح دریا در دامنه تپه ماهورهای واقع شده است. شیب نسبتا تند دیواره ها و نیز عمق زیاد این تالاب باعث شده که در حاشیه و داخل تالاب هیچ گونه گیاه آبزی وجود نداشته باشد ولی در پیرامون تالاب و برروی تپه های اطراف آن درختچه ها و درختان طبیعی نظیر بادام کوهی، بلوط، زالزالک، پسته وحشی، انواع نی، گز، خارشتر و سایر کونه های نادر گیاهی وجود داشته باشد. 
میزان بالا کدورت آب تالاب یعنی 2.2 گرم بر لیتر آب باعث شده این تالاب محل مناسبی برای زیست پلانکتون های گیاهی و جانوری باشد. به طوری که تقریبا 99 درصد پلانکتون های جانوری را کالانوئید و یک درصد بقیه را دافنی ها تشکیل می دهند. همچنین این تالاب محل زندگی ماهی کپور می باشد.
از جمله پرندگان موجود در اطراف تالاب می توان به مرغ ماهیخوار، غاز و اردک اشاره کرد.
امکانات رفاهی موجود در تالاب برم الوان عبارتنداز: آلاچیق، سکوی نشیمن، سرویس بهداشتی و چند قایق پدالی.

تالاب آبشینه- همدان
تالاب آبشینه از تالاب های دایمی ایران در استان همدان است که با وسعتی حدود 85 هکتار در 15 کیلومتری شهر همدان واقع شده است. این تالاب به دلیل قرار گرفتن در مسیر مهاجرت پرندگان و داشتن شرایط مناسب برای حضور پرندگان زمستان گذر، از تاریخ 15 بهمن ماه 1390 از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست استان همدان به مدت پنج سال به منظور حفظ و حراست از منطقه و بهبود وضعیت اکولوژیکی و زیستگاه های جانوری و پوشش گیاهی آن به عنوان منطقه ممنوع معرفی گردید.
ارتفاع تالاب آبشینه از سطح دریا برابر 1806 متر است. سرچشمه آب این تالاب نزولات جوی و سرریز آب سد اکباتان می باشد. میزان بالای بارندگی در منطقه باعث بوجود آمدن پوشش گیاهی متنوع در اطراف تالاب شده است. به طوری که غالب گیاهان اطراف تالاب از خانواده های آفتابگردان، نعنا، چتریان، شب بو، گل گاوزبان، گندمیان، فرفیون، بقولات و برخی گونه های آبزی هستند.
قرار گرفتن تالاب آبشینه در مسیر مهاجرت پرندگان مهاجر باعث شده، این تالاب همه ساله شاهد حضور پرندگان زمستان گذر نظیر: اردک سرسبز، تنجه، فلامینگوی بزرگ، لک لک سفید، اگرت ساحلی، اگرت بزرگ، کشیم کوچک، کشیم بزرگ، حواصیل خاکستری و ارغوانی، عقاب ماهیگیر، پرستوی دریایی نوک کلفت، پاشلک بزرگ، نوک خنجری، گلاریول، سنقر تالابی و چوب پا باشد. 
تالاب آبشینه، دریاچه پشت سد آبشینه است که بر روی رودخانه آبشینه نصب شده است. سد آبشینه خاکی و دارای هسته رسی می باشد.

تالاب پیرسلیمان- اسدآباد
تالاب پیرسلیمان یکی دیگر از تالاب های دائمی ایران در استان همدان است که طول 500 متر و عرض 300 متر در شرق روستای پیرسلیمان و 39 کیلومتری جنوب شهرستان اسدآباد واقع شده است. ارتفاع این تالاب از سطح دریا 1503 متر است. تالاب پیر سلیمان نام خود را از همجواری با امام زاده ایی به نام پیر سلمان گرفته است.مردم منطقه اسدآباد از آب تالاب در کشاورزی و آبشخوری برای حیوانات اهلی خود استفاده می کنند. 
آب و هوای منطقه تالاب پیرسلیمان در زمستان سرد است به طوری که گاهی دماهی هوا در سرما به 30 درجه زیر صفر می رسد و در تابستان نیز معتدل می باشد. این تالاب به شکل کاسه می باشد و نوسانات آب در آن کم است. آب تالاب پیرسلیمان از چشمه های جوشان کف و اطراف، آب های سطحی، نزولات جوی و رودخانه فصلی لک لک تامین می شود. عمق تالاب حدود 2 متراست. 
سطح این تالاب کاملاً از نی یا Phragmites پوشیده شده است. البته گیاهان آبزی دیگر در این تالاب فراوان است که بیشتر از گونه های هزار برگ آبزی از تیره Myriophyllum، گیاه چنگال آبی از تیره Ceratophyllum demersum، علف لشباب از تیره Potamogeton، عدسک آبی، سازو یا Juncus و لویی می باشند. در زمین های اطراف نیز گیاه مایلو از تیره Gramineae و درختان دست کاشت بید به وفور دیده می شوند.
تالاب پیر سلیمان در تابستان محل سکونت پرندگان مهاجر است. پرندگانی مثل کشیم کوچک و چنگر نوک سرخ در این محل تخم گذاری می کنند و اردک سرسبز، خوتکا و سرحنایی از دیگر پرندگان تالاب هستند.
ماهی سیاه، ماهی کپور، ماهی کولی، قورباغه، مار آبی و سخت پوستانی نظیر: خرچنگ آب شیرین، دافنی، سیکلوپس، گاماروس از ساکنین آبزی تالاب به شمار می آیند. همچنین در این منطقه می توان پستاندارانی چون: گراز، روباه و گرگ مشاهده کرد.
 

   تالاب هور العظیم- خوزستان

تالاب هور العظیم یا هورالهویزه بزرگ ترین تالاب دایمی استان خوزستان است که در غرب استان خوزستان و انتهای رود کرخه در منطقه مرزی دشت آزادگان بین دو کشور ایران و عراق واقع شده است. این تالاب تنها تالاب بزرگ باقیمانده بین النهرین می باشد که عمق آن به هنگام طغیان به 8 متر می رسد. 
در گذشته مساحت تالاب هورالعظیم در کل بخش ایران و عراق 307 هزار هکتار بوده که امروز این مساحت به 102 هزار هکتار کاهش یافته است. از این مساحت حدود یک سوم تالاب یعنی 64 هزار و 100 هکتار در ایران و دو سوم مابقی در خاک عراق قرار دارد. منبع اصلی حجم آب این تالاب در گذشته به وسیله رودخانه کرخه در ایران و رودخانه دجله در عراق تامین می شد ولی امروزه از طریق آب های اضافه رود کرخه، دویرچ و بخشی از آب های اضافه اروندرود تامین می شود. 
تالاب هورالهویزه نه تنها یکی از حساس ترین و مهم ترین زیستگاه پرندگان و گونه های جانوری در ایران محسوب می شود. بلکه مهم ترین تصفیه کننده هوا در جنوب غرب ایران است. وجود این تالاب در غرب استان خوزستان باعث افزایش میزان رطوبت هوا شده و از بروز طوفان و شن و گرد و غبار جلوگیری می کند. البته در سال های اخیر، کاهش حجم آب تالاب و از بین رفتن 40 درصد از مساحت آن باعث به راه افتادن توفان شن و گرد و غبار در منطقه گشته است. 
با توجه به شرایط آب و هوایی و موقعیت جغرافیایی، عمده ترین پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده هورالهویزه شامل: نی، لوئی، جگن، نیلوفر آبی، درختچه های گز و پده می باشد. همچنین تالاب از گیاهان کفزی مثل: بردی، تیره تیزک، گیاهان شناور مانند: گیاهان قهوه ایی سبزینه دار- تیره گل میمونی و گیاهان حاشیه ایی چون: کاگله، کاهو وحشی و سورمه صحرایی پوشیده شده است.
تالاب هورالعظیم با پوشش گیاهی خاص خود یکی از تالاب های حیاتی ایران برای پرندگان مهاجر و بومی نادر و در حال انقراض است که محل امنی را برای زادآوری پرندگان به وجود آورده است. 5 گونه پرنده کمیاب تالاب عبارتند از: میوه خور، اکراس آفریقایی، عروس غاز، غاز پیشانی سفید کوچک و اردک مرمری. همچنین بخش وسیعی از پرندگان آبزی این تالاب را انواع اردک ها، غازها، پلیکان و درنا تشکیل می دهد. در بین پرندگان بومی هور نیز، دراج، چنگر معمولی و بالکان کوچک از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد.
تالاب هورالعظیم محل زیست 12 گونه ماهی است که مهم ترین آن ها عبارتنداز: ماه بنی، ماهی عنزه، ماهی گتان، ماهی حمری، ماهی شلج، ماهی آمور سفید، ماهی برزم، ماهی بیاح، ماهی کپور سرگنده، ماهی هامور، ماهی شیریت و ماهی کپور نقره ایی.
هرچند منطقه تالاب هورالهویزه از نظر تنوع گونه های جانوری محدود است اما می توان در این منطقه پستاندارانی همچون: گاومیش، گراز، شغال، خرگوش، شنگ، سگ آبی و خفاش و دوزیستانی مثل لاک پشت نرم را دید.
در اطراف تالاب هورالعظیم و دشت آزادگان آثاری از وجود روستا و آبادی دیده می شود که در گذشته نشان از رونق این منطقه می باشد. این روستا که عبارتند از: حسچه، لولیه، عمه، کسر، مچریه، محیره، سیدیه، ابوچلاچ، مشیمشیه، جرایه، طبر، شط علی، زهیریه، برگه و برص، در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران متحمل خسارات سنگینی شده و از بین رفتند. تنها روستای مجاور هور شهر رفیع می باشد. 
همچنین تنها جاده موجود برای رسیدن به تالاب هورالهویزه، جاده طبر- شط علی و جاده شرکت نفت می باشد.

 تالاب بام دژ- اهواز 

تالاب بام دژ از تالاب های آب شیرین ایران در استان خوزستان است که با وسعتی حدود 4 هزار هکتار در 40 کیلومتری شمال غربی اهواز و در کنار روستاهای مزرعه، بام دژ، سادات طواهر، سید جاسم و سد شاوور، کانال توانا و خط راه آهن اهواز- اندیمشک واقع شده است. 
تالاب بام دژ بیشترین حجم آب خود را از طریق رودخانه شاوور تامین می کند ولی بالا بودن سطح آب های زیرزمینی، سنگینی بافت خاک، فروافتادگی منطقه، بارندگی و جریان های سیلابی زمستان و آب های برگشتی از زمین های کشاورزی از عوامل دیگر تامین آب این تالاب به شمار می آیند. این تالاب از اوایل فروردین ماه تا نیمه آبان ماه دوره کم آبی خود را می گذراند. آب خروجی تالاب از شاخه ایی به نام خارور عبور کرده و پس از گذر از کانال توانا به رودخانه دز می پیوندد.
آب و هوای حاکم بر منطقه تالاب بام دژ، گرم و بیابانی همراه با میزان بارندگی و تبخیر شدید می باشد. همین شرایط آب و هوایی باعث شده این منطقه از پوشش گیاهی متنوع و از دو سیمای مشخص بهاره و پاییزه برخوردار باشد. به طوری که گیاهان یک ساله و چند ساله متعلق به فصل بهار و گیاهان شورپسند متعلق به رویش های پاییزه می باشد. طبیعت این منطقه را در ماه های اسفند تا اردیبهشت می توان به صورت مرتعی سرسبز دید. پوشش گیاهی موجود تالاب بیشتر از نوع آبدوست نظیر لویی، جگن، نی و سیپروس ها است و بخش میانی تالاب فاقد پوشش گیاهی و یا دارای گیاهان شناور می باشد. به طور کلی حدود 234 گونه گیاهی در این منطقه شناسایی شده که عمده ترین آن ها را خارشتر خزر، خارشتر ایرانی، خارپنیه، شاه تره، گل گاوزبان، پونه، کنار، تاج خروس، نی، گاگله، ترنجبین و شیرین بیان تشکیل می دهد. 
تالاب بام دژ محل حضور پرندگان مهاجر و بومی آبزی و کنار زی است. تنوع پوشش گیاهی و آب و هوای گرم و خشک شرایط مطلوبی را برای زندگی، آشیانه سازی، تخمگذاری، تغذیه و زمستان گذرانی پرندگان فراهم کرده است. از عمده پرندگان موجود در تالاب بام دژ می توان از: آنقوت، اردک مرمری، چنگر، لیکوخزری، لیکو تالابی، بالکان، بالکان کوچک، ماهی خورک، اگرت، چوب پا، آبچیلیک، بلبل، قو، عروس غاز، اردک سرسبز، انواع چکاوک ها، انواع حواصیل ها و انواع مرغابی ها نام برد.
منطقه تالاب بام دژهمچنین محل زیست پستاندارانی چون: روباه، شغال، گرگ، کفتار، سمور، خفاش، خارپشت، سگ آبی، خزندگان و دوزیستانی مانند: قورباغه، وزغ، لاک پشت خزری، لاک پشت نرم، جکوی، مار است. 
آبزیان تالاب بام دژ نیز عبارتنداز: ماهی بنی، ماهی شیریت، ماهی حمری، ماهی بیاح و ماهی کپور.

تالاب میانگران- ایذه
تالاب میانگران از تالاب های مهم ایران در شمالی شرقی استان خوزستان است که با مساحت متغییر حدود 2400 هکتار در جنوب غربی دامنه زاگرس و یک و نیم کیلومتری شهرستان ایذه واقع شده است. این تالاب در بهمن ماه 1389 از طرف سازمان محیط زیست به عنوان پناهگاه حیات وحش میانگران اعلام شد.
تنها منبع تامین آب تالاب میانگران نزولات جوی و آب های ناشی از ذوب برف ارتفاعات منطقه می باشد. پوشش گیاهی منطقه تالاب عمدتا از نی، گیاهان مرتعی از خانواده گرامینه، خارشتر، انواع یونجه، شنبلیله و نوعی گیاه های محلی به نام های شتی و پاوکده تشکیل شده است. 
تالاب میانگران همه ساله شاهد حضور پرندگان مهاجر آبزی و کنار آبزی نظیر: تنجه، آنقوت، اردک نوک پهن، اردک سرسبز، اردک سرسفید، خوتکا، فلامینگو، گاوچرانک، لک لک سفید، لک لک سیاه، لک لک سرحنایی، بالکان، حواصیل خاکستری، غاز پیشانی سفید کوچک و اردک مرمری می باشد. از آبزیان تالاب نیز می توان به مارآبی، قوباغه و ماهی گامبوزیا اشاره کرد.

تالاب لیپاز- چابهار
تالاب لیپاز، تالاب صورتی رنگ در استان سیستان و بلوچستان است که در 15 کیلومتری شرق چابهار در نزدیکی روستای رمین و در مسیر جاده ساحلی چابهار- گواتر واقع شده است. این تالاب در تنگه ایی صخره ایی مشرف به دره ایی میان دو کوه بر اثر جمع شدن آب های جاری اطراف دره به وجود آمده و به آبگیری با طول تقریبی 14 کیلومتر تبدیل شده است. کارشناسان علت صورتی بودن رنگ تالاب را وجود فعالیت پلانکتون ها می دانند. آنان معتقدند؛ مواد آلی و معدنی فراوانی که از طریق رودخانه ها و خورهای متعلق به خلیج که به این تالاب سرازیر می شود به همراه جريانات دريايي حاصل از طوفان‌هاي مونسون كه از ويژگي‌هاي منحصر به فرد حوزه اقيانوسي درياي عمان است، باعث تولید بیولوژیکی و افزايش بيش از حد تعداد پلانكتون‌هاي گياهي در ماه‌هاي بعد از فصل مونسون كه از اواسط خرداد شروع و تا اواسط شهريور ادامه دارد، مي‌شود كه اين تعداد در آذر ماه به حداكثر ميزان خود مي‌رسد.
تالاب لیپاز یکی از سایت های مهم گردشگری شهرستان چابهار و بزرگ ترین تالاب آب شیرین منطقه ساحلی سیستان و بلوچستان به شمار می رود که همه ساله پذیرای پرندگان مهاجر و زمستان گذران از مناطق شمالی نیمکره به مناطق جنوبی هستند. 
براساس بررسی های انجام شده در منطقه تالاب لیپاز، تاکنون 93 گونه پلانکتون گیاهی، 31 گروه پلانکتون جانوری، 64 گونه از انواع نرم تنان، 85 گونه انواع ماهی، 24 گونه از سخت پوستان، 14 گونه مایوبنتوز، 46 گونه مختلف از جلبک ها شناسایی شده است. عمده ترین پوشش گیاهی این منطقه را درخچه های گز، بلوط، گز، پنبه وحشی و چش تشکیل داده است.
پرندگان موجود در تالاب لیپاز عبارتنداز: چنگر، فلامینگو، کشیم، اردک مرمری، حواصیل سفید، حواصیل خاکستری، باقرقره، تیهو، جیرفتی، عقاب دشتی، خوتکا، دلیچه و طاووسک.