آبرفت ها ، یعنی رسوباتی که توسط رودها در دره ها و دشت ها برجای گذارده می شوند، معمولا سفره های آب زیر زمینی خوبی تشکیل می دهند. رسوبات رسی گرچه از تخلخل زیادی برخوردارند، ولی چون قابلیت نفوذ کمی دارند، با وجود حجم آب زیادی که ممکن است در خود ذخیره کرده باشند، سفره آب زیر زمینی تشکیل نمی دهند و به عنوان مواد غیر قابل نفوذ در نظر گرفته می شوند. در سنگ های متراکم نیز آب معمولا در نمونه هایی ایجاد می شود که از تخلخل ثانوی قابل توجه برخوردار باشند. در این میان بهترین سفره آب ها معمولا در سنگ های آهکی درز و شکاف دار ایجاد می شود. 

تقسیم بندی سفره های آب زیر زمینی

سفره های آزاد
در سفره های آزاد سطح ایستایی ، همان سطح فوقانی منطقه اشباع است. مقدار فشار در سطح ایستایی سفره های آزاد برابر فشار اتمسفر است. سطح ایستایی بسته به مقدار تغذیه یا تخلیه آن ، آزادانه نوسان می کند، زیر ا لایه غیر قابل نفوذی در بالای آن قرار ندارد. حالت خاصی از سفره های آزاد «سفره های معلق» هستند. این سفرهها معمولا در داخل منطقه تهویه یا منطقه اشباع نشده خاک و در روی لایه های نفوذ ناپذیری که گسترش محدودی دارند، مثلا عدسی های رسی ، تشکیل میشوند. از این سفره ها مقدار کمی آب و آن هم بطور موقت می توان بدست آورد.

سفره های تحت فشار
سفره های تحت فشار یا محصور یا آرتزین در محلی تشکیل میشود که آب زیر زمینی بوسیله لایه های نسبتا نفوذناپذیر از بالا محدود شود و در نتیجه تحت فشاری بیش از اتمسفر است. علت آنکه در سفره های تحت فشار آب از محل خود بالاتر می آید آن است که محل تغذیه سفره ، یعنی منطقه هایی که از طریق آن آب سفره تامین می شود، در ارتفاعی بالاتر از سطح فوقانی منطقه اشباع در محل حفر چاه قرار دارد. در سفره های تحت فشار به جای سطح ایستایی سطح پیرومتریک را در نظر می گیرند و آن عبارت از سطحی فرضی است که در هر منطقه با ارتفاع فشار هیدروستاتیک آب در سفره تحت فشار مطابقت دارد. به زبان ساده تر منظور سطحی است که اگر چاهی در هر نقطه از سفره تحت فشار حفر کنیم ارتفاع صعود یا فوران آب چاه را در آن نقطه نشان می دهد.

گردآوری شده از :http://mayeyehayat.blogfa.com/