آب در فرهنگ ایران باستان:
ایرانیان همیشه با دیده احترام به آب نگریسته اند.هنوز هم هر جا که «آبادان»است و«بیابان»،در پیوند است با آب و آب مایه زندگی.«آب»همراه سه عنصر «آتش»و«باد»و«خاک»نزد ایرانیان از تقدس ویژه ای برخورداراست.تقریبا در همه نوشته های پیش از اسلام، جایگاه آب در مجموعه آفرینش بسیار حساس است.هرودوت می‌نویسد، ایرانیان در هیچ رودخانه ای حتی دست هایشان را نمی شویند و دست شستن دیگران را هم در آب نمی پذیرندو به رودخانه احترام می گذارند.او می‌نویسد که ایرانیان در آب روان شستشو نمی کنند و در آب روان لاشه و مردار و روی هم رفته چیزهای ناپاک نمی اندازند.
در جشن‌ها و مراسم مزهبی نیز آب نقش بسزایی داشته است.در جشن آبریزگان یا آب‌پاشان نیز از جمله‌ی جشن‌هایی است که به عهد ساسانیان مربوط می‌شود. ابن فقیه همدانی در اواخر سده‌ی سوم، تاریخ این جشن را دهم فروردین ماه ضبط کرده است. در همه‌ی روایت‌ها، درباره‌ی این جشن، سخن از تقدس آب و اهمیت ویژه‌ی آن و لزوم بارش باران است. هم‌چنین کاشت سبزه و به عمل آوردن آن، شست‌وشو و آب پاشیدن در نوروز، همه حکایت از تأمین آب و گیاه برای سال نو دارد.و از آیین های جشن تیرگان، شستشوی بیرون از برنامه روزانه و پاشیدن آب و گلاب بر سر وروی یکدیگر است. این جشن پیوند ژرفی با تقدس آب در فرهنگ ایرانیان دارد و جشن تیرگان ، تیر روز از تیرماه ءایین ویژه ایزد باران است.
از مهمترین دستورات زرتشت برای زندگی بهتر:
دوری از گناه و پرهیز از دروغ، خودداری از آلوده کرده عناصر چهارگانه موثر بر زندگی بشر که همانا: آب، باد، خاک و آتش بودند. ایجاد آبادانی و کاشت گیاه و درخت، خشکاندن مرداب ها و مانداب ها، از بین بردن حیوانات موذی، حفر قنات و چاه برای آبیاری و مهمتر از همه کشاورزی بوده است.
.:از تقدس آب نزد ایرانیان همین بس که «میهن»و«زادگاه»را «آب و خاک»می نامند:.
آب در قرآن كريم 
